Monyѐt Jeung Buaya

Di sisi walungan, aya monyѐt anu hayang meuntas. Tapi manѐhna teu bisaeun ngojay. Lamun nѐkad, manѐhna bisa titeuleum.

“Kumaha ieu nya? lamun teu meuntas bisa paѐh kalaparan. Di dieu mah geus euweuh bungbuahan nu bisa di dahar, da beak ku nu maroro. Dasar jelema, sarakah pisan!” ceuk monyѐt dina jero hatѐna.

Sabot keur ngahuleng kitu, teu kanyahoan di hareupeunna geus aya buaya. Tina tagogna mah buaya tѐh matak pisieuneun. Kitu namah pantes da awakna badag jeung keker, sarta katelah kejem tur licik.

Sabenerna si monyet tѐh sieuneun ningali buaya, tapi manѐhna neger-neger sorangan bari nungguan naon anu rѐk diomongkeun ku buaya. Monyѐt ogѐ tatan-tatan tur waspada bisi buaya ngadadak nyerang manѐhna.

“Hѐy, monyѐt!” ceuk buaya “kaula ningali manѐh siga nu bingung, ku naon?”

“Oh enya,” jawab monyѐt “Anjeun bener buaya! kuring rѐk meuntas, rѐk nѐangan bungbuahan keur dahar. Tuh tingali di Beulah dieu mah geus euweuh bungbuahan nu bisa di dahar.” Lajengkeun maca dongengna!

Lando Si Landak Cucuk

Lando Si Landak Cucuk
Lando si Landak ngacungkeun cucuk-cucukna anu sareukeut. “Awas lamun aya anu wani miheulaan, ku kuring bakal dicocog ku ieu cucuk!” ceuk manéhna
Cuk! Lando nyocogkeun cucukna basa ngadéngé aya léngkah suku ditukangeunna.
“Aduh!” Anu ka cocog ku cucuk Lando ngajerit bakating ku nyeri.

Lajengkeun macana

Sakadang Beurit Telenges

Hiji mangsa sakadang puyuh kacida sediheunnana, sabab anakna sadua-dua anu karek gumuling teu aya dina sayangna. Padahal can lila diparaban. Sabot indung jeung bapak puyuh ka luar tina sayang rek neangan hakaneun keur anakna, ari balik anakna geus teu aya. Nu aya teh  ngan ukur getih ucrat-acret. Puyuh curiga ka beurit, sabab cenah geus lila Si Monyong teh  ulal-elol kawas nu keur ngintip. Malah puyuh meunang beja ti cangehgar nu tara bohong, cenah enya nangenan beurit  ka luar tina sayang puyuh bari sungutna pinuh ku getih. Cangehgar teu bisa nulungan da si Monyong kaburu kabur.

Bakat ku ngenes harita keneh puyuh jalu jeung bikang indit ka sayang alap-alap. Barang geus panggih derekdek puyuh jalu nyaritakeun kasedih hatena.