Monyѐt Jeung Buaya

Di sisi walungan, aya monyѐt anu hayang meuntas. Tapi manѐhna teu bisaeun ngojay. Lamun nѐkad, manѐhna bisa titeuleum.

“Kumaha ieu nya? lamun teu meuntas bisa paѐh kalaparan. Di dieu mah geus euweuh bungbuahan nu bisa di dahar, da beak ku nu maroro. Dasar jelema, sarakah pisan!” ceuk monyѐt dina jero hatѐna.

Sabot keur ngahuleng kitu, teu kanyahoan di hareupeunna geus aya buaya. Tina tagogna mah buaya tѐh matak pisieuneun. Kitu namah pantes da awakna badag jeung keker, sarta katelah kejem tur licik.

Sabenerna si monyet tѐh sieuneun ningali buaya, tapi manѐhna neger-neger sorangan bari nungguan naon anu rѐk diomongkeun ku buaya. Monyѐt ogѐ tatan-tatan tur waspada bisi buaya ngadadak nyerang manѐhna.

“Hѐy, monyѐt!” ceuk buaya “kaula ningali manѐh siga nu bingung, ku naon?”

“Oh enya,” jawab monyѐt “Anjeun bener buaya! kuring rѐk meuntas, rѐk nѐangan bungbuahan keur dahar. Tuh tingali di Beulah dieu mah geus euweuh bungbuahan nu bisa di dahar.” Lajengkeun maca dongengna!

Rusiah Kebon Pa Soleh

Rusiah Kebon Pa Soleh
Geus lila Fahri jeung babaturanna panasaran ku kebon Pa Soleh. Kebon Pa Soleh téh sakurilingna di pager ku anyaman awi nepi ka anu ngaliwat ka hareupeunna moal bisa ningali ka jero. Lain ngan saukur di pager, di hareupeun panto pager ogé aya tulisan “Dilarang masuk/Berbahaya”.
“Din, Van, anéh teu ningali kaayaan kebon Pa Soleh? Kunaonnnya kebon ieu berbahaya?” Ceuk Fahri ka babaturanna basa ngaliwat ka kebon éta.

Lanjengkeun Macana

Si Kabayan Ngala Nangka

Si Kabayan dititah ngala nangka ku mitohana.
“Kabayan… Kabayan…!” mitohana ngageroan di rohangan tengah
“Aya naon ma?” meuni tarik-tarik teuing ngageroan téh

“Ema hayang nangka cing pangalakeun ka kebon!”
“Nu kolot ngala nangka téh, Kabayan!” Ceuk mitohana.

Lanjengkeun Macana